آقای دکتر لطفا در ابتدا به معرفی خود بپردازید.
** بسم الله الرحمن الرحیم. بنده حسین خسروی هستم، استادیار دانشگاه صنعتی شاهرود دانشکده برق و رباتیک. لیسانس را در دانشگاه صنعتی شریف و فوق لیسانس و دکترا را با گرایش الکترونیک در دانشگاه تربیت مدرس گذراندم. پایان‌نامه دوره فوق لیسانس و دکترای من در حوزه پردازش تصویر و بطور خاص ICR و OCR بوده است؛ شناسایی ارقام و حروف دست نویس و شناسایی متون پیوسته فارسی از روی تصویر. سال ۸۷ فارغ التحصیل شدم و پس از آن در دانشگاه صنعتی شاهرود مشغول به کار شدم.
آقای دکتر درحال حاضر مشغول تحقیق در چه حوزه هایی هستید ؟
** حوزه کاری من در حال حاضر بیشتر OCR بعلاوه شبکه های عصبی است؛ شناسایی اثر انگشت، پلاک خودرو و امثال آن. درحقیقت شاخه های مرتبط با پردازش تصویر زمینه های اصلی کار من را تشکیل میدهند.
دروسی که ارائه میدهیم هم نوعاً در همین زمینه است؛ مثل شبکه‌های عصبی و پردازش سیگنالهای گسسته.
در مورد دانشگاه شاهرود بفرمائید که چه فعالیتهایی در آن انجام میشود و به عنوان دانشگاهی دور از مرکز آیا با مشکلاتی روبه رو هستید ؟
** دانشگاه ما همانطور که از اسم آن برمی‌آید دانشگاهی صنعتی است که بیشتر رشته های صنعتی در آن ارائه میشود. در برخی رشته ها مانند معدن تقریبا قطب است و فعالیتهای بسیار زیادی در زمینه پژوهشهای صنعتی در آن انجام شده است ولی در رشته های دیگر با توجه به همین مساله دوری از مرکز عموماً با صنعت ارتباط چندانی برقرار نمیشود و اکثر پروژه‌ها پژوهشی است. آزمایشگاه ها امکانات کمتری نسبت به تهران دارند مثلا در دانشکده ما برای رشته الکترونیک غیر از آزمایشگاههای پایه‌ای مثل الکترونیک ۱ و ۲، الکترونیک صنعتی و سایر آزمایشگاههای دوره لیسانس، برای ارشد و دکترا آزمایشگاه خاصی نداریم. دانشجوها مجبورند در سایت کامپیوتر فعالیتهای پژوهشی خود را انجام دهند.
ما در گرایش الکترونیک دو شاخه دیجیتال و سیستم داریم. گرایش سیستم درواقع پردازش تصویر و صحبت و پردازش سیگنالهای یک بعدی مانند سیگنالهای پزشکی است، گرایش دیجیتال هم عمدتا پیاده‌سازی الگوریتمهای پردازشی روی پردازنده‌های DSP و FPGA است.
لطفا راجع به کنفرانس بفرمائید. آیا در اینجا مقاله ای داشته اید و کیفیت کنفرانس را چطور ارزیابی مینمایید؟
** بله ، مقاله من در مورد شبکه های عصبی RBF بود که ساختار جدیدی معرفی کرده بودم.
نحوه برگزاری کنفرانس واقعا خوب بود اما مقالات ارسالی و نحوه ارائه دوستان متاسفانه با ضعفهایی روبه‌رو بوده و کیفیت ارائه‌هایی که من دیدم عمدتاً پائین بود. وقتی از برخی افراد ارائه‌دهنده سئوالی پرسیده می‌شد دقیقا نمیدانستند که چه کاری انجام داده اند؛ توابع آمادۀ نرم‌افزاری را استفاده کرده و نتیجه گیری کرده اند اما به خوبی موضوع را متوجه نشده‌اند. اینطور که من دیدم بین ارائه دهندگان اساتید اندکی بودند که خودشان مقاله ارائه دادند و غالب مقالات توسط دانشجویان ارائه شد. متاسفانه اساتید به کنفرانسها اهمیت نمیدهند، البته اینجا تشریف می‌آورند اما ارائه دهنده نیستند و چون دانشجویان تجربه اول را پشت سر میگذارند، ارائه‌های با کیفیتی ندارند.. البته دانشجویان هم باید از جایی شروع کنند لیکن اگر اساتید هم همکاری داشته باشند کیفیت کنفرانس افزایش قابل توجهی خواهد داشت.
سپاسگزارم از شما برای وقتی که به این مصاحبه اختصاص دادید و نظراتی که ارائه فرمودید. برای شما آرزوی موفقیت میکنیم.